Zespół stresu pourazowego (Post Traumatic Stress Disorder - PTSD ) jest zwykle kojarzony z takimi zdarzeniami, jak wypadki drogowe, doświadczenia wojenne i katastrofy na dużą skalę. Traumatyczne doświadczenia okołoporodowe kobiety również mogą przyczynić się do rozwoju PTSD.

Przyczyna urazu okołoporodowego jest indywidualna dla każdej kobiety. Niektóre mogą doświadczyć traumy związanej z poczuciem utraty kontroli, lękiem o bezpieczeństwo dziecka, wywołaniem porodu, przedwczesnym porodem, złym samopoczuciem dziecka, pobytem dziecka na oddziale noworodkowym, niezadowalającą opieką poporodową lub nagłą sytuacją, taką jak cięcie cesarskie lub krwotok poporodowy.

Taka trauma nie tylko powoduje zaburzenia nastroju po porodzie, ale również wpływa na więź z dzieckiem i relację z członkami rodziny. Wywołuje niepokój, zaburzenia snu, problemy z karmieniem piersią. Manifestacja pierwszych objawów PTSD może wystąpić dopiero po 6 miesiącach od porodu.

Typowe oznaki i objawy urazu okołoporodowego:

• ponowne przeżywanie aspektów traumy,
• żywe retrospekcje (uczucie, że trauma się powtarza),
• natrętne myśli i obrazy,
• koszmary senne,
• intensywny niepokój wywołany prawdziwymi lub symbolicznymi wspomnieniami traumy,
• doznania fizyczne, takie jak kołatania serca, pocenie się, nudności, drżenie lub ból głowy,
• drażliwość i napięcie,
• trudności z koncentracją,
• unikanie miejsca przypominających o wydarzeniu lub miejsca zdarzenia,
• używanie alkoholu lub narkotyków w celu unikania wspomnień, ułatwiania zasypiania,
• unikanie aktywności seksualnej ze względu na strach przed ponownym zajściem w ciążę.

PTSD jak i Tokofobia są zaliczane do zaburzeń nerwicowych.

Ciąża jest okresem w życiu kobiety, kiedy jest ona bardziej podatna na rozwój takich zaburzeń. Tokofobia jest jednym z zaburzeń lękowych, które może wystąpić po traumatycznym porodzie lub zostać jednym z czynników ryzyka rozwoju PTSD.

Z reguły objawy tokofobii w większości dotyczą okresu przedporodowego. Zdecydowanie najwłaściwszą metodą leczenia pierwszego rzutu w obu przypadkach jest psychoterapia.

dr Natalia Olejnik, psychiatra