Indukcja porodu - na czym polega, jakie są przeciwskazania?

O indukcji porodu wiemy już więcej. A co to jest preindukcja porodu? I czym różni się indukcja od preindukcji?

Preindukcja porodu jest zabiegiem, którego zadaniem jest przygotowanie szyjki macicy do indukcji porodu. Badania naukowe potwierdzają, że dobrze przeprowadzona preindukcja zwiększa szanse na skuteczną indukcję porodu. Preindukcję porodu można przeprowadzić przy pomocy prostaglandyn (dinoprost) lub mechanicznie, np. cewnikiem Foleya lub dwubalonikowym cewnikiem. Efekty są podobne. W uwzględnieniu wyboru metody należy uwzględnić przeciwwskazania. Prostaglandyny nie mogą być stosowane, np. u pacjentek po cięciach cesarskich.

A jeśli moglibyśmy wybrać, wskazać idealną metodę preindukcji, co by to było?

Nie istnieje jeden, idealny sposób preindukcji porodu. Wybór powinien opierać się na wiedzy i doświadczeniu lekarza. Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników zaproponowało algorytm kliniczny indukcji porodu, który może ułatwić wybór metody. Zastosowanie cewników balonowych wiąże się z minimalną ilością skutków ubocznych, ale jest związane z potencjalnie nieprzyjemną procedurą jego wprowadzenia dla pacjentki. Cewnik nie wymaga szczególnych warunków przechowywania, co może być problemem w przypadku niektórych prostaglandyn. W porównaniu z cewnikami balonowymi, teoretyczną zaletą stosowania prostaglandyn jest zmniejszenie zapotrzebowania na oksytocynę, ponieważ prostaglandyny sprzyjają kurczliwości mięśniówki macicy. Z drugiej strony, teoretyczną wadą stosowania prostaglandyn jest możliwość nadmiernej aktywności macicy, prowadzącej do zaburzeń rytmu serca płodu. Jednak w badaniach klinicznych, zarówno ich zalety jak i wady, nie spowodowały istotnych zmian w wynikach położniczych (np. ilość wykonanych cesarskich cięć, ilość powikłań noworodkowych).