Ocena w skali Apgar

Bezpośrednio po urodzeniu, każde dziecko jest oceniane z użyciem skali Apgar. Skala ta została zaprezentowana 1952 roku na międzynarodowym spotkaniu anestezjologów przez prof. Virgnię Apgar, od której nazwiska pochodzi jej nazwa. Pięć parametrów ocenia się na 0, 1 lub 2 punkty, więc sumarycznie dziecko otrzymuje od 0 do 10 punktów.

Lekarz lub położna ocenia dziecko w 1., 3., 5. i 10. minucie życia.

Co podlega ocenie?

W pierwszych minutach życia personel medyczny sprawdza:

kolor skóry,
czynność serca,
reakcje dziecka na bodźce,
napięcie mięśni,
oddychanie

Takim samym kryteriom oceny podlegają dzieci donoszone jak i te urodzone przedwcześnie. Punktacja:

8-10 oznacza dobry stan dziecka🟢,
4-7 stan średni🟡,
0-3 oznacza zły stan noworodka🔴

Jeśli dziecko po urodzeniu jest w dobrym stanie, to podczas oceny pozostawać będzie na brzuchu matki.

Jeśli dobrostan dziecka będzie budził wątpliwości, zostanie ono przekazane na stanowisko resuscytacyjne, gdzie będzie prowadzona dalsza ocena i ewentualne czynności resuscytacyjne.

Jako że ocena dokonywana jest bezpośrednio po urodzeniu zdarza się, że niektóre dzieci nie będą w tej skali ocenione (np. dzieci z porodu ulicznego). Gdy dziecko otrzymuje mniej niż 10 punktów, lekarz dodatkowo opisuje stan dziecka słownie w dokumentacji medycznej.

Skala Apgar bywa krytykowana za swój subiektywny charakter.

Niska punktacja nie jest jednoznaczna z niedotlenieniem okołoporodowym, a dziecko z wrodzonym zapaleniem płuc może urodzić się “na 10 punktów”.

Ocena w skali Apgar jest jednak stosowana uniwersalnie na świecie, jest prosta, pozwala na szybką wymianę informacji między personelem medycznym, a także używana jest przy kwalifikacji do niektórych procedur medycznych.

Artykuł powstał przy współpracy zespołu lekarzy, pielęgniarek i położnych Oddziału Neonatologii i Intensywnej Terapii Noworodka